تحقیقات منتشر شده در مجله انجمن پزشکی آمریکا، Pediatrics، نشان میدهد که اسباب بازی نوزاد فرزندتان بازی با آنها می تواند تأثیر قابل توجهی بر نوع تعاملی که رخ می دهد داشته باشد.
آنا وی. سوسا، استاد دانشگاه آریزونا شمالی، میزان و نوع تعامل را که در سه موقعیت مختلف رخ داده است، مقایسه کرد: در طول بازی سنتی اسباب‌بازی.
محققان 26 جفت والد شیرخوار را با نوزادان بین 10 تا 16 ماهه مشاهده کردند.
به هر جفت سه مجموعه اسباب بازی داده شد که بر اساس توانایی آنها در ایجاد مکالمه در مورد موضوعات خاص انتخاب شدند: حیوانات، شکل ها و رنگ ها.
اسباب‌بازی‌های سنتی: پازل حیوانات مزرعه، دسته‌بندی شکل و بلوک‌های لاستیکی.
اسباب‌بازی‌های الکترونیکی که به‌عنوان «آموزشی» به بازار عرضه شدند: لپ‌تاپ کودک، مزرعه صحبت کردن، و تلفن همراه نوزاد
کتاب تخته: دو کتاب در مورد حیوانات، دو کتاب در مورد اشکال و یکی با تم رنگی.
والدین دو بار در روز به مدت 15 دقیقه، سه روز متوالی با فرزندان خود بازی کردند و به جفت ها فرصت دادند تا با هر مجموعه اسباب بازی دو بار بازی کنند. ترتیب مجموعه اسباب‌بازی‌هایی که با آنها بازی کردند تصادفی شد.
جلسات بازی با استفاده از نرم افزار LENA ضبط شد، که میزان صحبت بزرگسالان با کودک خود و تبادلات رفت و برگشت بین والدین و کودک را تجزیه و تحلیل می کند.
محققان هر جلسه بازی را بررسی کردند و به پنج نتیجه زیر توجه کردند:
تعداد کلماتی که بزرگسالان در طول جلسه بازی گفتند.
تعداد کلمات خاص محتوا که والدین استفاده می‌کنند.
تعداد صداهای گفتار مانندی که نوزادان تولید می کنند.
تعداد نوبت های مکالمه این به‌عنوان کلمه یا صدایی که والدین یا نوزاد می‌گویند اندازه‌گیری می‌شد که در عرض پنج ثانیه از آنچه شریک مکالمه‌شان به تازگی گفته بود رخ میدهد.
تعداد پاسخ های والدین در دقیقه. اینها کلمات یا صداهایی بود که توسط بزرگسالان ایجاد می شد که پاسخ مستقیمی به آنچه کودک اخیراً گفته بود بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.