بافت فرش ابریشم تمام اصلی فرش با گره زدن ردیف‌هایی از گره‌ها بین رشته‌های تار مجاور بافته می‌شود.
بافنده کشمیری گره های خود را با مهارت فراوان با نخ های پشمی یا ابریشمی بر روی بافندگی های چوبی راست (که به پره های فرش چرت می زند) می بندد.
تار روی تیر بالایی نصب می شود و پارچه بافته شده (دست گره) به تیر پایین می پیچد تا نیازی به سقف بلند نباشد.
تار به صورت عمودی بافته می شود و پایه فرش را تشکیل می دهد، پود به صورت افقی و گره زدن طرح پیچیده روی فرش را تشکیل می دهد.
تار معمولاً نخی است، به جز چند قالی که دارای تارهای پشمی یا ابریشمی هستند.
ظرافت فرش با توجه به تعداد گره در هر اینچ مربع، طرح، رنگ و کیفیت نخ تعیین می شود.
تعداد گره ها در هر اینچ مربع دقیقاً مانند وضوح یک عکس است، هر چه تعداد گره ها بیشتر باشد، تصویر ظریف تر است.
سفتی، ضخامت و ظاهر تیز پشت فرش از نکات مهمی است. بنابراین مردم، مکان و مصنوعات، قول معروف را توجیه می کند.
ابریشم هم در تار، پود و پرز در قالی‌های ظریف و کوچک‌تر اصفهان، قم، نایین و در برخی کشان‌ها و همچنین در هرکه ترکی استفاده می‌شود.
برخی از فرش‌ها دارای تار ابریشم و پشته‌ای از پشم هستند که برخی از جزئیات نقش آن از ابریشم است.
امروزه فرش ها نیز عمدتاً در چین و هند از ابریشم مصنوعی ساخته می شوند.
این فرش ها در نگاه اول مانند فرش های ابریشم واقعی به نظر می رسند اما ماندگاری و ماندگاری آنها بدتر است.
باید به این نکته توجه کرد زیرا گاهی این فرش ها به عنوان فرش ابریشم اصیل به فروش می رسد.
فرش‌های ایرانی و شرقی، چه در قبیله و چه در اطراف شهر، همگی با دست بافت هستند، بافنده مواد را (چه پشم یا ابریشم) با یکی از چندین گره مختلف به دور تارهای پی می‌بندد.
هر فرش با طرحی ساخته می شود، چه آن طرح از یک صفحه طرح پیچیده کپی شده باشد یا از بافنده، محیط اطراف و شیوه زندگی آنها الهام گرفته شده باشد به نوع فرش بستگی دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.