در یک مطالعه اخیر نشان داده شد که آموزش به دانش‌آموزان برای آموزش CPR به بستگان و دوستانشان منجر به نگرش مثبت‌تر نسبت به CPR اطرافیان می‌شود. در حال حاضر در فلاندر، “دعوت به کمک، استفاده از جعبه کمک های اولیه اورژانس و انجام CPR” بخشی است.
از اهداف آموزشی در مدارس متوسطه با این حال، برای معلمان همیشه مشخص نیست که کودکان در چه سنی می توانند جنبه های مختلف احیا، استفاده از AED و یا سایر جنبه های مربوط به کمک های اولیه را بیاموزند، و معلمان اغلب در آموزش این موضوع احساس ناراحتی می کنند.
مشخص نیست که چه بخشی از “انجام کمک های اولیه” است و ما قویاً از این حمایت می کنیم که برنامه درسی کمک های اولیه گسترده تر از آموزش CPR به تنهایی تعریف شده است. بنابراین، هدف این پروژه ایجاد یک مسیر آموزشی مبتنی بر شواهد بود تا بتواند کمک‌های اولیه را در آموزش ابتدایی و متوسطه با تعریف اهدافی که باید برای دانش، مهارت‌ها و نگرش‌ها به دست می‌آید، ادغام کند.
یک مسیر آموزشی مبتنی بر شواهد بر اساس شواهد شناسایی شده در جستجوی متون سیستماتیک و تجربه عملی یک پانل متخصص چند رشته‌ای، مطابق منشور روش‌شناختی ما و اصول AGREE II.6, 7 ایجاد شد.
12 موضوع زیر انتخاب شد: تماس با شماره اورژانس، احیا، استفاده از AED، خفگی، تکنیک راوتک (حذف اضطراری مصدومی که در خطر است، به موجب آن مصدوم به عقب کشیده می‌شود)، قرار دادن قربانی در وضعیت بهبودی، بریدگی و چریدن ، سوختگی، خونریزی، غش، آسیب به ماهیچه ها / مفاصل / استخوان ها و مسمومیت.
سوال PICO را می توان به صورت زیر فرموله کرد: آیا آموزش کمک های اولیه (مربوط به یکی از موضوعات فوق) (مداخله) مداخله ای موثر در کودکان (3 تا 18 سال) (جمعیت) برای بهبود دانش کمک های اولیه، مهارت های کمک های اولیه و/ یا نگرش کمک های اولیه (نتیجه) در مقایسه با عدم آموزش کمک های اولیه (مقایسه)؟ علاوه بر این، ما به دنبال شواهدی در مورد رفتار کمکی کودکان شدیم.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.